Τοσκάνη – Εμίλια-Ρομάνια – Ούμπρια

Συγκέντρωση στο αεροδρόμιο Ελ Βενιζέλος. Εκεί θα περιμένει συνεργάτης μας… Κόσμος αρχίζει και μαζεύεται… Η ατμόσφαιρα γύρω δε θυμίζει τη συνήθη ατμόσφαιρα, μουτρωμένων, αγουροξυπνημένων τουριστών ενίοτε με ολίγο ξινισμένη όψη για να κάνουν εντύπωση (πολλοί πιστεύουν ότι το ξινισμένο μπλαζέ ύφος σε κάνει πιο ενδιαφέροντα άνθρωπο). Όχι, εδώ κανένας τέτοιος και τίποτα απ’ όλα αυτά! Χαρά απίθανη στην ατμόσφαιρα, χαρά που τραβάει την προσοχή αγνώστων, χαρά που ξανασυναντιούνται άνθρωποι, χαρά που σαν άνθρωποι κανονικοί θα μοιραστούν λίγες μέρες Κοινής Εμπειρίας, 5 μέρες γνώση, χιούμορ, αυτοσαρκασμό, κρασί, ομορφιά, κι έναν τρόπο να ταξιδεύουμε πολύ δικό μας πια, έχοντας την Τέχνη ενσωματωμένη στον Τρόπο μας, χωρίς να την περιμένουμε από μια παράσταση ή από ένα Μουσείο… Έχουμε πάρει όλοι τις κάρτες επιβίβασης, περνάμε και τον έλεγχο των χειραποσκευών, παρότι χρόνια όλοι πια γνωρίζουμε ότι τα υγρά δεν περνούν, μια κυρία μπροστά, άσχετη με μας, με μπλαζέ ύφος δημιουργεί θέμα γιατί δεν την αφήνουν να περάσει το μπουκαλάκι με το νερό της, «πώς είναι δυνατόν» φωνάζει η κοσμογυρισμένη, «απαράδεκτο, θέλω να πιώ το χάπι μου…» Και ‘μεις θα το χρειαζόμασταν -σκεφτόμαστε- αλλά δεν είμαστε στο ίδιο γκρουπ… Έτοιμοι γι’ απογείωση! Απ’ ευθείας πτήση για Μπολόνια. Άφιξη, είναι πρωί κι έχουμε όλη τη μέρα κι όλη την ομορφιά που μας περιμένει μπροστά μας! Χαρά διάχυτη παντού. Η χαρά που μπορούμε και ταξιδεύουμε, η χαρά που δεν ταξιδεύουμε από πλήξη, η χαρά που ταξιδεύουμε μαζί, η χαρά της Κοινής Εμπειρίας, το ΜΑΖΙ κι αυτό είναι Χαρά, αυτός είναι κι ο πρωταρχικός μας στόχος: να φτιάξει γενόσημο αντικαταθλιπτικό, αυτό θέλει! Πήραμε αποσκευές φορτώθηκαν και είμαστε ήδη στο λεωφορείο. Μουσική. Βρισκόμαστε στην Emilia Romagna… Κοιτάξετε μια στιγμή απ’ το παράθυρο… Τις βλέπετε τις γυναίκες σκυμμένες όλη μέρα στους ορυζώνες που δουλεύουν… Με τα μάτια της ψυχής σας λέω αν τις βλέπετε… Είμαστε στην Πεδιάδα του Πάδου, οι γυναίκες δουλεύουν, δεν περιμένουν όλες σ' ένα μπαλκόνι σαν την Ιουλιέτα να ‘ρθει ο αγαπημένος τους, υπήρξαν στιγμές της Ιστορίας που οι γυναίκες δούλευαν 20 ώρες την ημέρα… Ακόμα υπάρχουν γυναίκες που δουλεύουν τόσο και περισσότερο... Είμαστε στο λεωφορείο και κινούμαστε προς το Κέντρο της Μπολόνια. Φτάσαμε στη Μπολόνια: La Dotta (Η Λόγια) La Grassa (η Χοντρή) και La Rossa (η Κόκκινη) Ναι, αυτά είναι τα τρία πιο γνωστά απ' τα επίθετα που συνοδεύουν την πόλη. Εδώ θα μείνουμε απόψε. Είναι δυνατόν να έχουμε επισκεφτεί το Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα, το Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα και να μην έρθουμε στο Βατικανό των Πανεπιστημίων. Εδώ σπούδασε ο Δάντης. Εδώ κι ο γιος του. «Στα Δόντια του Δάντη» συμφωνήσαμε και δε θα ξεφύγουμε ούτε μια στιγμή. Ξενοδοχείο, τακτοποίηση και φύγαμε, για βόλτα απογευματινή και ξενάγηση… Κοιτάξτε, θα περπατήσουμε κάτω από 38χλμ καμάρες… Όχι και τα 38 χιλιόμετρα βεβαίως… Αυτή είναι η Via Indipendenza, δεν υπάρχει κεντρικότερος δρόμος στην πόλη… Κι αυτή που βλέπετε στο βάθος είναι η κεντρική πλατεία της Μπολόνια, η Piazza Maggiore με το παλάτι του βασιλιά Enzo… Ελάτε να μάθουμε ποιος είναι ο Enzo… Εδώ ακριβώς βρίσκεται και ο Καθεδρικός του San Petronio… Επιστήμη και Θρησκεία μαζί, απ' τον «Ουρανό της Σαλαμάνκα» έχουμε να δούμε κάτι τέτοιο. Πάμε και στον Άγιο Στέφανο… Εδώ βρίσκεται η λεκάνη, στην οποία ο Πόντιος Πιλάτος έπλυνε τα χέρια του μετά την καταδίκη του Χριστού σε θάνατο. Καλή ευκαιρία αυτή η επίσκεψη να σκεφτούμε για πόσα πράματα στη ζωή μας δεν αναλάβαμε την ευθύνη, για πόσα είπαμε το δικό μας "νίπτω τας χείρας μου". Και τώρα… Τώρα θα επισκεφτούμε το Αρχαιότερο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Κόσμου... L'Archigimnasio!!!! ΣΠΟΥΔΑΙΟ! Για χίλιους λόγους… Συνεχίζουμε… Κοιτάξτε αυτούς τους δυο Πύργους, σα ζευγάρι από αποτυχημένο προξενιό, σα ζευγάρι που δε βρήκε ποτέ τον κοινό βηματισμό του είναι… Asinelli και Garisenda…Είναι στολίδι η Κόκκινη Πόλη! Ναι, σωστά καταλάβατε, ίσως απ’ όλη την Ιταλία είναι η πόλη με την πιο έντονη νυχτερινή ζωή. Πόλη γεμάτη φοιτητές. Αν κοιμάται ο φοιτητής απ’ τα φοιτητικά του χρόνια, με κλειστά τα μάτια μπορούμε να προβλέψουμε σκοτεινό Μέλλον! Έχει την καρδιά φοιτητή αυτή η πόλη!!! Και τώρα που βραδιάζει κι όλοι ετοιμάζουμε μέσα μας το δείπνο, …περί κουζίνας ο λόγος! Ποιος έχει ακουστά μια μακαρονάδα που φτιάχνουν σε τούτα εδώ τα μέρη και ειδικά στη Μπολόνια; Θα βοηθήσω μετατρέποντας το ερώτημα σε πολλαπλής επιλογής: Α) Πουτανέσκα; Β) Καρμπονάρα; Γ) Μπολονέζα; Ελεύθερος χρόνος για δείπνο Από κάπου ακούγεται μουσική… Η ορχήστρα παίζει, τα πιάτα πηγαινοέρχονται… Φέρε κρασί… Κι άλλο, κι άλλο… Στο τραπέζι η κουβέντα φουντώνει… Ο κύριος στο βάθος είναι ίδιος ο Άλντο Μόρο… Μια παλιά εφημερίδα κορνιζαρισμένη… Brigate Rosse… Ερυθρές Ταξιαρχίες… Ο Δάντης και η Κόλαση διακτινίζονται στο Χρόνο και την Ιστορία. Μια βόμβα σκάει μες στο σταθμό των τρένων του μυαλού μας και η Μνήμη ανατινάζεται… Διανυκτέρευση.

Τρίπλες που κάνει το μυαλό για ν’ αποφύγει την αγωνία του τέλους που πλησιάζει… Πρώτη φορά ο Ιταλός Πρωθυπουργός ήταν τόσο ήρεμος μιλώντας στο μυαλό μας για τις τελευταίες στιγμές του. Χθες βράδυ πάνω στο κρασί ο Άλντο Μόρο μας αποκάλυψε πράματα που η Ιστορία θα πλήρωνε όσο-όσο για να τα μάθει. Ή για να θαφτούν για πάντα. Ήταν ωραία χθες… Καιρός ήταν να ξανάρθουν ορισμένα θέματα στο τραπέζι, κυρίως η ηθική υποχρέωση που έχουμε γι’ αγώνα κάθε τόσο στην Ιστορία κι απ’ τη άλλη, ο κίνδυνος να ξεφύγει απ’ τα χέρια μας, αντί γι’ αγώνας να γίνει φλερτ με την παρανομία και τη γοητεία που αυτή ασκεί πάνω μας, η Εξουσία που σου δίνει το όπλο που κρύβεις πάνω σου… Είναι όπλο για αγώνα ή για να εξασφαλίσει την εξουσία σου; Απ’ τον καιρό των Βάσκων και της ΕΤΑ είχαμε ν’ ανοίξουμε τέτοια ζητήματα. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και ο Αγώνας τους! Αφύπνιση, πρωινό και Arrivederci Bologna! Φώτα… μουσική… Εισαγωγή στο Σύμπαν του Δάντη, στην Κόλαση και στον Παράδεισό του… Ποιητή, έλα κι οδήγησέ μας… Σε ποιο σημείο της Κολάσεως θα πάμε σήμερα πριν φτάσουμε στον Παράδεισο που λέγεται Φλωρεντία; Δάντη, ερχόμαστε στο τόπο που γεννήθηκες σήμερα. Μετά τον τάφο σου, πίσω, στη ζωή, όλα απ’ την αρχή, 1, 2, 3… ξεκινάει γύρισμα… Βλέπω μπροστά μου να πέφτει ασταμάτητα χοντρό χαλάζι, μαύρο βρόμικο νερό και χιόνι… κάτι σκιές περπατούν μέσα σε κάκοσμη λάσπη… Σήμερα θα μιλήσουμε περί… (Το θέμα θα αποκαλυφθεί εκείνη τη στιγμή στο λεωφορείο). Φτάσαμε στη Φλωρεντία. Ξενάγηση σε μια πόλη μουσείο. Αλλά που να πρωτοξεναγηθείς σ’ αυτή την πόλη. Ας το επιχειρήσουμε, παντού! Σαν πορτραίτο της Αναγέννησης της ίδιας κάθε γωνιά της… Ας μαζευτούμε όλοι μαζί εδώ για μια Ιστορική φωτογραφία… Εδώ… στη Γέφυρα την περίφημη… Πάμε κι ως την πλατεία Michelangelo να δούμε την πόλη από ψηλά. Δεν πειράζει, αν κάποιοι έχετε ξανάρθει, θέλω να κάνουμε κανονική ξενάγηση… παντού, σα να ‘ναι για όλους η πρώτη και η μοναδική φορά… κι ύστερα… Ύστερα προς τη Galeria Uffizi. Μπορεί σε κάποιο πίνακα να δει κανείς του χεριού του το ανείπωτο πεπρωμένο. Είναι όλη η Ιταλική Τέχνη εδώ μέσα… Μποτιτσέλι, Τιτζιάνο, Λεονάρντο, Καραβάτζιο… Θα δώσουμε χρόνο για όποιον το επιθυμεί να την επισκεφτεί. Προχωρούμε… «Πορεία προς Galeria Uffizi»… Να η Santa Margarita… Κι αυτό εκεί είναι το Μουσείο - Palazzo Vecchio όπου εκτός των άλλων βρίσκεται και η νεκρική μάσκα του Δάντη.. Να κι αυτό, να και κείνο, και τ’ άλλο… Κάθε γωνιά στη Φλωρεντία είναι ένας πίνακας… Φτάσαμε στη Galeria Uffizi ! Buongiorno Venus. Καλημέρα Αφροδίτη. Buongiorno principessa. Χρόνος για όποιον το επιθυμεί να επισκεφτεί το σπουδαίο Μουσείο. Χρόνος γενικά στη σπουδαία πόλη, (Κάποιες ώρες αργότερα…) Ευχαριστούμε Φλωρεντία. Το απόγευμα, ευτυχείς αναχωρούμε για τη Σιένα. Τρεις νύχτες θα περάσουμε εδώ. Για τρεις μέρες και τρεις νύχτες θα είναι το ορμητήριο για εκπληκτικές εκδρομές στα περίφημα χωριά της Τοσκάνης Άφιξη στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση και πρώτη βραδινή έξοδος κι επαφή με άλλη μια πόλη κόσμημα. Βραδινή βόλτα στη Σιένα και χρόνος ελεύθερος για δείπνο Διανυκτέρευση.

Στο πρωινό ήταν όλοι αμήχανοι. Τα γυαλιά ηλίου βοηθούν τ’ αμήχανα βλέμματα. Χθες κάποιοι από μας φάγαμε σε μια τρατορία όπου η σερβιτόρα ή της άρεσαν τα παιχνίδια με τον κόσμο ή πράγματι ήξερε να διαβάζει χέρια… Ειπώθηκαν πολλά χθες βράδυ, η Julieta διάβασε το χέρι όλων. Θα γίνουν πράματα και θάματα στην προσωπική ζωή του καθενός μας, έτσι είπε. Ας μην τρομάζουμε, το να μη γίνουν είναι τρομερότερο. Στον κοινό μας βίο απ’ την άλλη, στον ταξιδιωτικό κοινό μας βίο, θα συνεχίσουμε λέει να ταξιδεύουμε μαζί, εκτός από δύο. Δύο από μας θ’ αποκτήσουν παιδί και θα χαθούν για κάποια χρόνια ίσως και για πάντα. Θ’ αποκτήσουν το παιδί που δεν απέκτησε ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, ο Τάσος και η Γκόλφω, ο Τζωρτζ κι η Μάρθα που δε φοβήθηκαν ούτε μια στιγμή τη Βιρτζίνια Γουλφ και το τράβηξαν στα άκρα. Το παιδί που δεν απέκτησε ο Άγνωστος Στρατιώτης που δε γύρισε απ' τον πόλεμο και η αρραβωνιαστικιά του έκανε πια με άλλον οικογένεια, αλλά έχει ακόμα τη φωτογραφία εκείνου του φαντάρου στο πορτοφόλι της και φαντάζεται τη ζωή που δεν πρόλαβαν να ζήσουν. Δυο από μας θ’ αποκτήσουν το παιδί που δεν πρόλαβε ν’ αποκτήσει ο Άγνωστος πολιτικός κρατούμενος που δολοφονήθηκε σε μια φυλακή του κόσμου για τις Ιδέες του, χωρίς να τον αφήσουν ν' αποχαιρετήσει ούτε σύντροφο ούτε μάνα που περίμεναν έξω στη βροχή, εκεί, στο προαύλιο πέταξαν στα πόδια τους ένα κουφάρι τυλιγμένο σε κιτρινισμένο σεντόνι κι έσκυψε και το πήρε αγκαλιά, όχι η μάνα, εκείνη που ’χαν κάνει σχέδια να γίνει μάνα των παιδιών του ώσπου μια νύχτα φασίστες, μ’ ένα μικρό μικρό μαχαίρι, έκαναν τη ζωή κουφάρι σε αγκαλιά, παιδί που δεν πρόλαβε να γεννηθεί, κραυγή και αγκαλιά στο Δίστομο και σ’ ένα σωρό χωριά του κόσμου ένα βράδυ, ο Μουσολίνι κι ο Χίτλερ, η Κόλαση κι ο Δάντης, Πιετά παντού γύρω μας φτάνει να σηκώσουμε το κεφάλι απ' την οθόνη του κινητού... Ύστερα πιάσαμε κουβέντα για το πόσο ενώνει και πόσο χωρίζει ένα ζευγάρι η γέννηση ενός παιδιού. Έτσι τέλειωσε η χθεσινή βραδιά. Χωρίζει ή ενώνει το ζευγάρι ο ερχομός ενός παιδιού; Αφύπνιση. Πρωινό Προ-θλίψη Προ-αλκοολικό στάδιο Δυο νύχτες πριν το τέλος Φύγαμε… Μουσική και φύγαμε... Αξίζουμε να γνωρίσουμε την πραγματική Τοσκάνη!!!! Πάμε για κρασί (Στο λεωφορείο) Μέρα υπόδειγμα κομψότητας η σημερινή, χωριά-σκηνικό… Μουσική Κοιτάξτε απ’ το παράθυρο… Σ’ αυτή την Κοιλάδα κάποτε… Όχι, δε μοιάζει με τις Θερμοπύλες κι όμως… Θέμα μας σήμερα η Προδοσία. Όλη μέρα Προδοσία! Ποιητή, μίλησέ μας για κείνη την ημέρα, τη μέρα που μπροστά στα ίδια σου τα μάτια προδόθηκε η πατρίδα σου, κι έπεσε η Φλωρεντία και συ μαζί της… Πες μας ποιητή, ποια προδοσία πονάει πιο πολύ: Της πατρίδας ή η άλλη, η μικρή-μεγάλη, η προσωπική; Πες μας Δάντη, μια απιστία στην προσωπική ερωτική μας ζωή, μπορεί ν’ αναμετρηθεί με τις Θερμοπύλες μέσα μας; Φτάσαμε στο Montalcino. Απελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο… Θέλω να τα σκεφτούμε όλα αυτά με καθαρό μυαλό, στάλα αλκοόλ, μόνο καφέ εδώ, απελθέτω… ΟΧΙ!!!!! Αλλαγή πλεύσης της «θεραπείας». Ας γίνει το θέλημα της ομοιοπαθητικής. Πότε θα επιστρέψουμε σε τούτο το μαγικό χωριό της Τοσκάνης που βγάζει καταπληκτικό δικό του κρασί; -20 μπουκάλια Brunello di Montalcino per favore!!!! Εις υγείαν! Viva il Brunello di Montalcino … Με τέτοιο κρασί δε μας νοιάζει καθόλου πλέον το χωριό, όμως… νά το Κάστρο, νά και το Δημαρχείο κι ο Καθεδρικός… νά και η “Enoteca La Fortezza”, νά η Μαλένα περνάει μπροστά μας, ήρθε με τα τακούνια της απ’ την Ορτυγία ως εδώ… νά και η Σοφία διορθώνει κάτι στο στηθόδεσμό της, στο βάθος μούσκεμα η Ανίτα Έκμπεργκ βγαίνει απ’ τη φοντάνα… ευχαριστούμε Brunello di Montalcino κάνεις θαύματα! Σε όποια κατάσταση κι αν είναι ο καθένας, μαζεύει τη χαρά του και στο πούλμαν. Μουσική Να βγουν οι προδομένοι στο διάδρομο. Όχι, αλλαγή πλεύσης της θεραπείας. Να βγουν πρώτα οι προδότες. Ποιος δεν υπήρξε και τα δυο; Μουσική Φύγαμε για το περίφημο Montepulciano!  Αυτό είναι η Τοσκάνη, τα χωριά της, η φύση της, η αρχοντιά της απλότητας… Μόνο καφέ στο Montepulciano. Απελθέτω… ΟΧΙ!!!!! Αλλαγή πλεύσης της «θεραπείας». Ας γίνει το θέλημα της καρδιάς… Ασφαλώς κι έχει δικό του κρασί το Montepulciano! Πάμε κατ’ ευθείαν στην Piazza Grande 20 μπουκάλια Nobile di Montepulciano per favore!!!!!!! Viva il Nobile di Montepulciano!!!!!!!!!!!!!!! Viva!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κοιτάξτε ποια ήρθε… Η Σοφία Λώρεν μάς ακολούθησε… Έλα Σοφία, έλα στην παρέα μας, αν δεν έχεις μέσον να επιστρέψεις, σε παίρνουμε μετά με το λεωφορείο στη Σιένα… Viva il Nobile di Montepulciano!!!!!!!!!!!!!!!΄ - Έφυγε η Σοφία; - Ήρθε μ’ ένα καμπριολέ η Κλαούντια και την πήρε. - Η Καρντινάλε; - Ναι - Είπαν προς τα πού θα πάνε; Ελάτε, πάμε, όποιος και όσο μπορεί, πάμε μια βόλτα στο χωριό κι ύστερα αναχωρούμε… Ανεβείτε στο λεωφορείο… Μουσική Περί Έρωτος Πού πάμε; Στην Αντηνόρα… Είναι στο μυαλό του Ποιητή η Αντηνόρα, το πιο κρύο χωριό του μυαλού, μια τεράστια κωμόπολη, σχεδόν μεγαλούπολη τη λες πια την Αντηνόρα… Ανοίξτε το Χάρτη, νά, κάτω-κάτω, στην Κόλαση βρίσκεται, φλερτάρει πάντα το μυαλό με την Κόλαση, κλείστε τα μάτια, κοιτάξτε… Νιώστε το κρύο που κάνει στην Αντηνόρα, είναι από πάγο φτιαγμένη η καρδιά του προδότη γι’ αυτό… εκεί ζουν μόνο προδότες, οι προδότες της Ιστορίας και της Ποίησης, πάμε, τώρα που θωρακιστήκαμε με κρασί πάμε να δούμε ποιος μας μοιάζει… Κατεβείτε, κάτω-κάτω, σκαλί-σκαλί… καλώς ήρθαμε στην Κόλαση… νά ο Μπόκα ντελί Αμπάτι, εκείνος που τσουγγρίζει το ποτήρι του με τον Εφιάλτη… Νά κι ο Τάσος της Γκόλφως σε ρομαντικό δείπνο με τον Chris Wilton, τον κατά κόσμον Jonathan Rhys-Meyers, εκείνον τον ελεεινό απ’ το Match Point του Woody Allen… Κι αυτός εκεί στη γωνία ο ζητιάνος;;;; Ο Ωνάσης ζητιανεύει... Τί άλλο θα δουν τα μάτια μας στην Κόλαση!  Σςςς... ποια φωνή ακούγεται πίσω απ' αυτή την πόρτα; Ανοίξτε… Ο Μουσολίνι είναι, δείτε… κοιτιέται στο καθρέφτη, μιλάει μόνος του κι αυτοθαυμάζεται… Θε μου, αυτή μάλιστα, είναι Κόλαση με τα όλα της! Φτάσαμε. Στη Σιένα, στο ξενοδοχείο μας. Είναι αργά το απόγευμα. Χρόνος για ξεκούραση και είναι ωραία ευκαιρία αργότερα, για μια ακόμα βραδινή έξοδο στη Σιένα… Ελεύθερος χρόνος για δείπνο και διανυκτέρευση

Ήπιαμε πάλι χθες και τράβηξε ως αργά η κουβέντα. Δε συμφωνήσαμε σε τίποτα αλλά απολαύσαμε το ότι μπορούμε να διαφωνούμε με γεμάτο το ποτήρι έξοχο κρασί, την καρδιά γεμάτη και το μυαλό σε έξαψη… Καλημέρα Malena, καλημέρα Σοφία, καλημέρα Ανίτα, Κλαούντια… Lucia, Arice, Rita, Julieta, Γκόλφω, Nicoleta, Principessa Άλμπα, Alaitz… Καλημέρα Αφροδίτη, καλημέρα Μποτιτσέλι, και σε σένα Μοντεβέρντι καλημέρα, να δώσεις χαιρετίσματα στη Δάφνη, να της πεις πως κάθε Μεταμόρφωση αν δεν ξεκινάει απ’ τη Μέσα Αγωνία, Όπερα δε γίνεται, καλημέρα Οβίδιε, καλημέρα Μικελάτζελο… Σας κάλεσα όλους μαζί εδώ σήμερα για να σας ζητήσω μια μεγάλη χάρη. Θέλω να πάρει ο καθένας από σας μερικά άτομα του γκρουπ απ’ το χέρι και να τα κάνει να χαθούν μες στην πόλη. Φροντίστε μόνο, όσο θα χάνονται, τόσο να βρίσκουν... Στη Σιένα είμαστε, όλο και κάτι θα βρει ο καθένας φτάνει ν' αφεθεί να χαθεί... Αφύπνιση Πρωινό Προ-θλίψη Προ-αλκοολικό στάδιο Προτελευταία μέρα Ξυπνήσαμε όλοι με όρεξη για κρασί. Απ’ τις 8:00 το πρωί σκεφτόμαστε το κρασί. Απ’ τις 7:00 το σώμα ζητάει κρασί. Σβήνουμε τον πόθο με καφέ. Δεν πρέπει να πιούμε όλη μέρα σήμερα. Μας περιμένει βράδυ αξέχαστο. Ένα Γκαλά που η Melodrakma μπορεί και να υποσχεθεί και να πραγματοποιήσει. Πού; Τί; Πώς; Να πάρουμε τα πράματα απ’ την αρχή, χτυπάει το τηλέφωνο, αφύπνιση, πρωινό κι αφού νικήσουμε την έντονη επιθυμία μας για κρασί, πάμε πρώτα στην πόλη, πάμε στη Σιένα, να περπατήσουμε στα στενά της, να δούμε πια μέρα όσα χθες βράδυ νιώσαμε. Άλλη τη μέρα άλλη τη νύχτα μια πόλη, όπως ακριβώς μερικοί άνθρωποι. Λες κι είναι άλλη κι η Piazza del Campo, άλλη η Duomo, άλλοι εντελώς μερικοί από μας… Ναι, αυτή είναι η Piazza del Campo, εδώ γίνονται κάθε χρόνο οι θρυλικές Μεσαιωνικές Ιπποδρομίες…το περίφημο Palio. Κι αυτό το κόσμημα είναι το Duomo… Με το τέλος της ξενάγησης, χρόνος για καφέ, αυστηρά για καφέ, ούτε μπύρα 0%, καφέ μόνο και ραντεβού εδώ ακριβώς, ας το θυμάται το «εδώ» ο καθένας όπως θέλει. Αργότερα, μετά το μεσημέρι κι αφού έχουμε φάει. Όλοι χρειάζονται λίγο χρόνο, ανάμεσα από Κόλαση και Παράδεισο, το Καθαρτήριο-Ξενοδοχείο. Όλοι χρειάζονται λίγο χρόνο. Ανάμεσα σε κρεβάτι και καθρέφτη ο χρόνος ετούτος. Ραντεβού σε δυο ώρες στο λόμπι. Είναι η τελευταία βραδιά απόψε. Δείπνο σε τόπο μαγικό… Αναχώρηση όμως πρώτα για το Σαν Τζεμινιάνο Στο λεωφορείο Μουσική Λόγος Άφιξη Φτάσαμε σ’ ένα απ’ τα ωραιότερα χωριά της Ευρώπης. Ξενάγηση στο Σαν Τζεμινιάνο. Πάμε ν’ ανακαλύψουμε τί έκανε ο Δάντης σε τούτο το χωριό κι ήρθε άρον άρον εκείνη την Άνοιξη… Περιήγηση σε κάθε γωνιά αυτής της Ομορφιάς και θα τελειώσουμε λίγο πιο κάτω, εδώ σ’ αυτή την κάβα να γνωρίσουμε έναν Πάπα που πάνω κι απ’ το Θεό αγάπησε το κρασί του Σαν Τζεμινιάνο… Ελεύθεροι για καφέ Ραντεβού την ώρα που μόλις ορίσαμε στην Piazza della Cisterna (Κάποια ώρα αργότερα στο λεωφορείο) Είμαστε όλοι!!! Andiamo. Πάμε για κρασί σ’ ένα απ’ τα ωραιότερα αγροκτήματα του μαγικού αυτού τόπου. Πάμε κάπου με θέα εκπληκτική γιατί το αξίζουμε… Σήμερα το βράδυ θα φάμε και θα πιούμε με θέα το Σαν Τζιμινιάνο! Θα φάμε και θα πιούμε κοιτάζοντας έναν πίνακα! Ναι, συμφωνήσαμε να σεβαστούμε το χρόνο και τα χρήματα που διαθέτουμε σε ταξίδι. Συμφωνήσαμε πως καμιά φορά από 5-6 μέρες εξαρτάται η χρονιά μας ολόκληρη, το να τη βγάλουμε και φέτος χωρίς αντικαταθλιπτικά… Μουσική Φτάσαμε Φτάσαμε εδώ που επέλεξε η Melodrakma να σας καλέσει σ’ ένα δείπνο. Αυτός είναι ο ιδανικότερος λόφος για να κοιτάζει κανείς το Μανχάταν του Μεσαίωνα πίνοντας κρασί και δοκιμάζοντας τον κόπο των χεριών κάποιας Λουτσίας και της μικρής της αδερφής, της Αναλίζας. Δείπνο με θέα το Μανχάταν της Τοσκάνης, τους Πύργους του Σαν Τζεμινιάνο! Να φάμε και να πιούμε βουτηγμένοι στην ομορφιά! Η βραδιά αυτή πρέπει να μπει στο περίφημο μπορντό βελούδινο κουτάκι όπου φυλάμε τα διαμάντια των Στιγμών. Η Αριστοκρατία της Τοσκάνης, οι βαρόνοι της Μόδας της Ιταλίας ολόκληρης θέλω να θαμπωθούν απόψε σα δουν το λαμπερό και κομψό μας ντύσιμο! Star Quality, όλοι απόψε, λάμπουμε κι ας είναι η βραδιά η τελευταία. Θα έρθει κι ο Πάπας Μαρτίνος! Θα μας μιλήσει περί αλκοόλ… Απόψε η βραδιά είναι αφιερωμένη στην κλίση μας προς κάθε τι που μπορεί να καλύψει ολόκληρη τη γκάμα της υπάρξεως μας: απ’ το να μας κάνει απόλυτα ευτυχισμένους ως να μας καταστρέψει εντελώς. Αυτό είναι το θέμα μας σήμερα, η Γοητεία που ασκεί πάνω μας ο κίνδυνος, η επαφή με τα όριά μας… Περάστε στο Καθαρτήριο κι έρχεται ο Πάπας Μαρτίνος ν’ ακούσει την καρδιά να μιλάει για τον Πόθο που έμεινε ανεκπλήρωτος από φόβο. Κι ο Ποιητής, κι αυτός θέλει ν' ακούσει όλα όσα δεν τολμήσαμε… Dante, Στο σημερινό δείπνο υπάρχει κι ένα δεύτερο θέμα, εκτός από το Ανεκπλήρωτο, θα μιλήσουμε και για το Ψέμα! Ετοιμάσαμε όλοι από ένα ψέμα, ένα ελεεινό ψέμα ο καθένας μας, το ελεεινότερο που είπαμε ποτέ… κάποτε και που στην αρχή δε μας άφηνε να κοιμηθούμε μην και μας ανακαλύψουν αλλά ύστερα το συνηθίσαμε και το πιστέψαμε και το ζήσαμε και σχεδόν έγινε αλήθεια κι έτσι ο ψεύτης μέσα μας μοιάζει τώρα προφήτης… Υψωμένα ποτήρια Στην Υγειά μας Ένα νόμισμα η ζωή μας που πετάχτηκε κάποτε ψηλά κι ακόμα πέφτει… Γύρω μας, πράσινα αμπέλια, αχτίδες χρυσές κι ένας κόκκινος ήλιος που πάει να φωτίσει άλλους ανθρώπους σαν και μας, διψασμένους για φως και ζωή… Αμπέλια φέουδα κάποτε, κρασί αρχαίας μνήμης, ο Μοντεβέρντι κάθεται στο πιάνο του και γράφει την πρώτη Όπερα στην Ιστορία του Λυρικού Θεάτρου, αμπέλια και μουσική, χωράφια και τραγούδια, ένα ποτήρι κρασί υψώνεται, κι άλλο ποτήρι, κι άλλο χέρι και τρίτο… κρασιά μιας γης που δίκαια καυχιέται, εις υγείαν όλων όσων μας αγάπησαν και τους προδώσαμε, είναι κι αυτή μια Συγνώμη, μια κάθαρση, ένα κρασί στην υγειά όσων προδώσαμε… Μία-μία οι ηρωίδες του Λυρικού Θεάτρου απόψε θα μας πουν την Ιστορία τους!!!!!!!! Σςςςςς… το ποτήρι πλησιάζει στα χείλη, τα μάτια κλείνουν κι όλα φωτίζονται μπροστά μας.. Η Norma προσεύχεται στο Φεγγάρι των Προδομένων, η Manon Lescaut έχει μείνει Sola Perduta Abbandonata… No voglio morire, no voglio morire… Η Madame Butterfly γυαλίζει το σπαθί με sake, η Mimi αφήνει τη μποέμικη ζωή για να ρθει μαζί μας μια βραδιά στον Παράδεισο της Κολάσεως, η Πριγκίπισσα Turandot αποκαλύπτει το όνομα του αιώνιου εραστή της, η Carmen κάνει έρωτα μπροστά στα μάτια μας με την Ελευθερία της, η Violetta Valéry ξεριζώνει την καρδιά της κραυγάζοντας «Ama me Alfredo», η Madalena τραγουδάει στον ποιητή Andrea Chénier, η Tosca στο ζωγράφο Mario Cavaradossi, η Lauretta ψιθυρίζει «O Mio Babbino Caro» και μεις, παρά τα όσα του καθενός μαζί τους υψώνουμε το ποτήρι στη χαρά της ζωής. Καληνύχτα Επιστροφή και διανυκτέρευση στη Σιένα.

Ποιος Πάπας ήταν αυτός χθες βράδυ; Η Σκηνή της αναγνώρισης έγινε χθες τα ξημερώματα κι έτσι αναγκαστήκαμε να τα πάρουμε όλα απ’ την αρχή. Ο Πινόκιο ανέβηκε στο βήμα και μίλησε για το Ψέμα. Για όλα τα ψέματα που είπαμε στον καθρέφτη. Είμαστε άσχημοι χωρίς ψέματα. Αφύπνιση Πρωινό Θλίψη Τέλους Μετά-αλκοολικό στάδιο Τελευταία μέρα Lasciate ogne speranza voi ch’ intrate Αφήστε κάθε ελπίδα, εσείς που μπαίνετε Αυτή η επιγραφή κρέμεται στην είσοδο της κολάσεως, της «Θείας Κωμωδίας». Έφτασα ως τα έσχατα πατώματα της Κολάσεως τί άλλο θες έρωτα της ζωής μου; Norma, δώσε το χέρι και πάμε μαζί στη φωτιά, Manon ούτε εμείς θέλουμε να πεθάνουμε γι’ αυτό πάμε στη φωτιά με τη Νόρμα, για λίγη Αθανασία… Madame Butterfly, το τελευταίο σας τσάι είναι έτοιμο, Mimi, Πριγκίπισσα Turandot, Carmen, Violetta, Maddalena, Tosca, Lauretta, ούτε που φανταστήκαμε ποτέ πως οι ζωές μας μοιάζουν τόσο… Και προδώσαμε και προδοθήκαμε, και ψέματα είπαμε, και κάναμε πως πιστέψαμε στα ψέματα όσων αγαπήσαμε, όσο μπορέσαμε φέραμε αντίσταση στην Πτώση μας αλλά ας μη γελιόμαστε, αυτή είναι η Μοίρα του ανθρώπου, τ’ Αστέρια να στέκονται πάντα πιο ψηλά απ’ αυτόν. Μουσική… Μαρία, κάθε άρια που προσέφερες στο Σύμπαν έγινε μήνυμα προσωπικό στον τηλεφωνητή μας, κάθε μήνυμα ένας μυστικός κωδικός εισόδου στη ζωή μας την ίδια, ένα χέρι που με πάει πιο κοντά σε μένα… Μαρία, επιτρέψτε μου να σας φιλήσω το χέρι. Ποιος είμαι; Ένας υπηρέτης. Επέστρεψα για να σας συναντήσω και να σας ζητήσω να με συγχωρέσετε… Ναι, πλήρωσα ακριβά κάθε ασέβειά μου προς εσάς… Έκανα τη θητεία μου στην Κόλαση, ήμουν σερβιτόρος σε μια βυθισμένη θαλαμηγό… Ναι, εγώ, ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου κάποτε, σερβιτόρος στην κόλαση… Αφύπνιση Με δυσκολία Ξεκινάει μια σπουδαία μέρα. Η Τελευταία. Φτάσαμε στο τέλος. Δεν είναι κακό αυτό αν σκεφτεί κανείς πόσα της ζωής μας πράματα έμειναν στη μέση… Κι ούτε καν το λες τέλος αυτό, μια σκάλα είναι, σπιράλ ταξίδι, μας ανεβάζει ως τ’ αστέρια για μια σέλφι και πίσω πάλι στην πατρίδα μας την Κόλαση. Φορτώνουμε βαλίτσες. Τελικός προορισμός για σήμερα το αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης, αλλά πρώτα θα πάμε εκεί που πρωτοεκδόθηκε η «Θεία Κωμωδία» στην Ούμπρια! Είναι σπουδαίο γεγονός η έκδοση του κόπου ενός μυαλού, η Περιπλάνηση της Ψυχής του Δάντη πέρασε στο χαρτί κι από κει στο μπουκάλι-Χρόνο για να φτάσει ως εμάς, Μνημείο Μέγα η Ποίηση, γιορτάζεται στην Ούμπρια κάθε Απρίλιο με φεστιβάλ, γιορτάζουν που πριν 5,5 αιώνες η Ομορφιά του Μυαλού πέρασε στο χαρτί. Πέντε μέρες τώρα, φτάσαμε ως τα έσχατα πατώματα της Κολάσεως αλλά σήμερα, με τη βοήθεια μιας Βεατρίκης σήμερα θα ανεβούμε στα ουράνια του Παραδείσου Μουσική Λόγος Περί Έρωτος. Έρωτας και Ουρανός! Φτάσαμε στην Περούτζια. Όχι, δεν τέλειωσε το ταξίδι, είναι σπιράλ και ζωή και ταξίδι γίνονται ανάμνηση δεν τελειώνουν, σπιράλ, μάς στριφογυρίζει και μας παίρνει ψηλά… Μπαίνουμε στο εναέριο μετρό της Περούτζια. Ναι, έχει μετρό που πετάει αυτή η πόλη! Όπως η Γιουροντίζνευ που δεν πήγαμε παιδιά γιατί είμαστε μεγαλύτεροί της… Ήρθε η ώρα όμως ν’ ανέβουμε κι εμείς σε τρενάκι που πετάει, μαγικά, πετάει-πετάει το τρενάκι… Λατινοαμερικάνικος μαγικός ρεαλισμός στην καρδιά της Ιταλίας, σαν ήρωες του Μαρκ Σιαγκάλ φτάσαμε πετώντας στο κέντρο της Περούτζια. Άλλο ένα κόσμημα! Πολύτιμα πετράδια, παλάτια κι εκκλησίες, το περίφημο Πανεπιστήμιο, το έξοχο Υδραγωγείο, η via dell’Acquedotto. Επίσκεψη-Ξενάγηση παντού κι ύστερα αναχώρηση για μια ακόμη πόλη σύμβολο. Αγία Κλάρα της Ασίζης, πες μας, είναι τελικά εύκολο ν’ αγιάσεις; Τί χρειάζεται; Θυσία ή Τύχη, να πέσει η φήμη και ο βίος σου στα χέρια Πάπα που κάτι χρειάζεται από σένα; Αγία Κλάρα της Ασίζης βοήθησέ μας να φτάσουμε στην Ασίζη. Άγιε Φραγκίσκε της Ασίζης, τελευταία μέρα σήμερα, βοήθησέ μας να φτάσουμε στην Ασίζη. Άφιξη στην Ασίζη Επίσκεψη-Ξενάγηση παντού! Αγία Κλάρα, Άγιε Φραγκίσκε, χρειαζόμαστε κρασί, κοινωνήστε μας. Μετά την ξενάγηση, χρόνος ελεύθερος για κρασί και φαγητό. Το Τελευταίο Γεύμα. Αγία Κλάρα της Ασίζης, Άγιε Φραγκίσκε της Ασίζης, Άγιε Αντώνιε της Πάδουας, Αγία Τερέσα της Άβιλας, Άγιοι κι Εμείς οι Πάντες Άγιοι, κοιτάξτε μας, μεταξύ Αγίων είμαστε, μιλήστε μας ειλικρινά για κείνη την εποχή, τότε που ο ποιητής έγινε μοναχός, τότε που φόρεσε το ράσο... Ναι, ναι Αγία Κλάρα, ο Δάντης υπήρξε μοναχός δεν το ’ξερες; Βλέπεις που ούτε οι Άγιοι τα ξέρετε όλα; Όλα τα κάνουν οι ποιητές όσο ζουν. Και μοναχός έγινε, και σύντροφος γυναίκας που δεν αγάπησε, και πατέρας και γιος και σύμμαχος και εχθρός μα πάνω απ’ όλα ένας άνθρωπος που δεν κράτησε ποτέ και σε τίποτα ουδέτερη στάση: ποιητής δηλαδή. Αφήνουμε τα κινητά. Υψώνουμε τα ποτήρια. Ποιος θα κάνει την πρόποση; Στην Υγεία και στην Ποίηση. Στην Κριτική μας Σκέψη και στην Τύχη. Ένα νόμισμα η ζωή μας στον αέρα κι ευτυχώς ακόμα πέφτει. Είμαστε στο Παράδεισο τώρα. -Ποιητή, πες μας κάτι τελευταίο να πάρουμε μαζί μας. -Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση! Σ’ ευχαριστούμε Ποιητή. Θα το σκεφτούμε αυτό, θα το σκεφτόμαστε πάντα γιατί πάντα σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης ζούμε. Adio Κόλαση Adio Καθαρτήριο Adio Παράδεισε Φεύγουμε, επιστρέφουμε στη ζωή μας. Αυτή που μπόρεσε ο καθένας, αυτή ζει, κι ας λέει καμιά φορά κανένα ψέμα πως ζει αυτή που πόθησε. Αυτή που μπόρεσε ζει αλλά είμαστε άσχημοι χωρίς ψέματα. Αναχώρηση για τη Ρώμη Στο λεωφορείο… Μουσική. Λόγος... Προς Συλλέκτες Στιγμών Τελευταία Λεωφορείου Επιστολή: «Η ΘΕΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΑΣ» Περί Εγκλημάτων. Περί αντικατάστασης δηλαδή της Μεταφυσικής μας Αγωνίας με λίγη θρησκειούλα. Άφιξη στο αεροδρόμιο της Ρώμης Εκεί, μπροστά στα γκισέ μας περιμένει ο σοβαρότερος ίσως των Αυτοκρατόρων, ο Μάρκος Αυρήλιος κρατάει μια πινακίδα που γράφει: «Κάτι σαν ποτάμι από γεγονότα και νεροσυρμή είναι ο χρόνος∙ κάθε πράγμα, μόλις πάει να φανεί, έχει κιόλας φύγει, κι αμέσως παίρνει τη θέση του κάτι άλλο, που κι αυτό πάλι θα παρασυρθεί».